Er was eens een man met een grote liefde voor de zee. Hij bezat een groot zeilschip waarmee hij alle zeeën van de wereld wilde bevaren. Hoewel hij verstand had van schepen en van varen was hij geen erg goede kapitein. Hij gaf slecht leiding en een langdurige samenwerking kreeg hij niet voor elkaar. Het duurde dan ook niet lang of al zijn bemanningsleden hadden hem verlaten.
Stug hield hij vol en ploeterde in zijn eentje verder. Het schip was veel te groot om alleen te kunnen bemannen maar daar verzon hij allerlei hulpmiddeltjes voor. Echter het schip ging hard achteruit want geld en mankracht had hij niet. Zo kwam het dat hij op een dag het door rotting en houtworm aangevreten schip moest overgeven aan de elementen. Het brak in stukken en grote delen verdwenen in de diepte van de oceaan.
Als door een wonder spoelde de kapitein samen met enkele restanten van zijn schip aan op de kust van een ver land. Eenzaam en verbitterd bouwde hij rond de wrakstukken van zijn geliefde schip een soort van bestaan op. Hij was het vertrouwen in de mensheid kwijt, tenslotte had iedereen hem in de steek gelaten. Naarmate de jaren verstreken zakte zijn boosheid en maakte plaats voor verdriet, hij miste de mensen die hij had achtergelaten in zijn geboorteland en zijn bemanningsleden en vroeg zich af of hij misschien zelf dingen fout had gedaan.
Lopend langs wat wrakstukken die daar nog altijd lagen zag hij plotseling dat er voorzichtig grassen en bloemen begonnen te groeien tussen de afgesleten randen van het hout.
Hij kreeg een sprankje hoop. “Wie weet kan ik ook weer nieuwe dingen laten groeien als ik erg mijn best doe” dacht hij. Hij deed zijn best en kreeg het voor elkaar niet lang daarna naar zijn geboorteland terug te keren. Hij deed zijn best om oude contacten te herstellen nieuwe te maken en inderdaad begonnen er voorzichtig nieuwe dingen te groeien.
Helaas hadden de jaren van verbittering hun tol geëist en hij overleed voordat alles tot bloei was gekomen.
Het bovenstaande verhaal gaat over het leven van mijn vader vanuit mijn perspectief. Hij overleed in de zomer van 2015 en ik heb geprobeerd mijn relatie met hem in mijn kostuum te verbeelden. Het werken aan dit kostuum heeft mij geholpen met het rouwproces en ik heb mede hierdoor een en ander een plek kunnen geven.
Shipwreck was te zien tijdens WAAH! (Wearable Art Awards Holland) in de Grote Kerk in Alkmaar op 28 en 29 mei 2016 en op de UITmarkt in Zaanstad op 7 september 2019.